Chezplayers : Playstory : นิทาน : นิทานการเมือง เรื่องยักษ์กับมังกรนิทานการเมือง เรื่องยักษ์กับมังกร
เขาดึงตราผนึกชิ้นสุดท้ายออกจากหีบศิลานั้น เผยให้เห็นแผ่นจารึกแห่งมังกรชิวานในตำนาน จารึกนั้นเขียนด้วยภาษาโบราณ บอกถึงพลังและวิธีการในการคลายผนึก...
เด็กหนุ่มท่องอ่านเวทย์ที่ได้รับมา รวบรวมพลังเวทย์แห่งไฟหกหน่วยบรรจุลงไปในแผ่นจารึก เจ้ามังกรจารึกนั้นพลันขยับปีกและส่งเสียงร้องจนถ้ำนั้นสะเทือนปานถล่ม เด็กหนุ่มตั้งจิตอธิษฐาน เจ้ามังกรยักษ์หลุดพ้นจารึกเผ่นโผนออกจากถ้ำ เหยียดขยายปีกเข้าต่อสู้กับยักษ์ใหญ่ตัวเท่าขุนเขา
======================================= นี่คือวิธีเดียวที่จะกำราบเจ้ายักษ์นี้ได้ ... ยักษ์กิอาผู้พิทักษ์ดินแดน แต่กลับมีพฤติกรรมเปลี่ยนแปลงไปในช่วงหลังๆ มันเรียกร้องมากขึ้น ข่มเหงชาวเมืองมากขึ้น และนอกจากนี้เจ้ายักษ์ยังเรียกร้องพลังเวทย์เขียวแห่งพงษ์ไพรสองหน่วยทุกๆ ปี เป็นค่าคุ้มครอง ซึ่งชาวบ้านก็ต้องตัดไม้ในป่าเพื่อมาสร้างเวทย์สีเขียวเพื่อหล่อเลี้ยงเจ้า ยักษ์ กระนั้น, มันก็หาได้จงรักภักดีต่อประชาชนไม่ ด้วยร่างกายอันใหญ่คับฟ้า เหยียบย่ำไปที่ไหน ความเสียหายก็เกิด ความตะรุมตะกรามของมัน ก็ทำให้มันกินทรัพยากรของเมืองเข้าไป รวมทั้งเหยียบกระทืบคนที่ร้องขัด คำวินิจฉัยของชาวเมือง คือ ต้องปลดปล่อยวิญญาณแห่งมังกรชิวาน คู่ปรับแต่ครั้งดึกดำบรรพ์ของยักษ์กิอาขึ้นมาเพื่อกำราบ เพื่อให้ยักษ์กิอาถูกผนึกลงในแผ่นจารึกอีกครั้ง
มังกรชิวานต่อสู้กับยักษ์กิอาอย่างเต็มกำลัง ประกอบกับชาวเมืองผู้สามารถเรียกพลังเวทย์เพลิงจากธาตุแห่งขุนขาได้ ได้ส่งเวทย์เพลิงเข้าไปเพื่อเพิ่มพลังโจมตีให้แก่มังกรชิวานเรื่อยๆ แม้ตัวมันจะมีพลังน้อยกว่ายักษ์กิอา แต่ความที่มันบินได้ และสามารถเรียกเวทย์สีแดงเพื่อเพิ่มพลังโจมตีได้เรื่อยๆ ทำให้การต่อสู้เป็นไปอย่างสูสี และในทีสุด ยักษ์กิอาก็ไม่อาจทนไฟร้ายแห่งมังกรได้อีกต่อไป และล้มลงกับพื้น จริงอยู่ยักษ์กิอามีความสามารถในการฟื้นชีวิตได้ด้วยพลังเวทย์เขียว แต่ในวันนี้ ไม่มีใครที่จะให้พลังเวทย์เพื่อการฟื้นฟูแก่มันอีก ยักษ์กิอาจึงสิ้นฤทธิ์ ร่างใหญ่ปานขุนเขาหลดเล็กลงเป็นแผ่นจารึก
ประชาชนโห่ร้อง เจ้ายักษ์ทรราชล้มลงแล้ว มันถูกจับไปจองจำไว้ในป่าใหญ่ในสภาพของแผ่นจารึก ซึ่งจะผนึกไว้ในหีบศิลาที่ปิดตาย มันจะไม่สามารถข่มเหงบีฑาใครได้อีก
เจ้ามังกรชิวานกลายมาเป็นผู้พิทักษ์แห่งเมืองแทนยักษ์กิอานับแต่บัดนั้น
======================================= และเวลาก็จำเนียรกาลผ่านไปอีกสิบร้อยปี, เวลาที่ผ่านไป มังกรแห่ชิวานผู้ทรงอำนาจ มันได้รับการป้อนเวทย์แห่งไฟเข้าไปเพื่อเพิ่มพลังอยู่เรื่อยๆ มันชอบพลังเวทย์ไฟ และมันรับใช้แก่ทุกคนผู้ป้อนพลังเวทย์เช่นว่านั้นแก่มัน มีคนไม่กี่กลุ่มที่สามารถสื่อสารกับมังกรได้ คนกลุ่มนั้นมีอำนาจขึ้นเรื่อยๆ ชาวเมืองไม่ไว้วางใจคนกลุ่มนั้นและมังกร เนื่องจากว่าเกิดเพลิงไหม้ขึ้นหลายต่อหลายครั้งในเมืองโดยพลังไฟของมังกร ในที่สุด คนก็เรียกร้องให้เจ้ามังกรและพวกจำกัดตัวลงเหลือเพียงการคุ้มครองดินแดนอยู่ ห่างๆ แต่คำตอบจากมังกรและเหล่าคนใกล้ชิด คือการเผาผลาญผู้เรียกร้องให้ไหม้เป็นจุลไปด้วยเพลิงแห่งชิวาน
พลัน มังกรและพรรคพวกก็ควบคุมเมืองให้อยู่ในความสงบ นักปราชญ์กลุ่มหนึ่งหลบหนีออกไปตั้งกลุ่มต่อต้านในป่าลึก หาวิธีที่จะหยุดยั้งอหังการณ์แห่งมังกรเพลิงร้าย แต่พลังของมนุษย์จะหยุดเจ้าอสูรที่มีพลังเวทย์เกือบไม่จำกัดนั้นก็ยาก
ใครคนหนึ่งเสนอให้ต้องปลดปล่อยวิญญาณแห่งยักษ์กิอา คู่ปรับแต่ครั้งดึกดำบรรพ์ของมังกรชิวานขึ้นมาเพื่อกำราบ เพื่อให้มังกรชิวานถูกผนึกลงในแผ่นจารึกอีกครั้ง
การปลุกยักษ์กิอาต้องใช้เวทย์เขียวแห่งไพรถึงห้าหน่วย และยังต้องคอยจ่ายเวทย์นั้นเพื่อฟื้นพลังให้แก่มันอยู่เสมอด้วย แต่ชาวเมืองไม่มีทางเลือกใดไปมากกว่านี้แล้ว ต้นไม้ในป่าถูกโค่นเพื่อนำมาสังเคราะห์เป็นเวทย์เขียว
เด็กหนุ่มผู้ถูกเลือก รับบัญชาเป็นผู้คลายผนึกในแผ่นจารึกนั้น เขาเดินทางเข้าไปในป่าลึก ในถ้ำที่ยักษ์กิอาถูกผนึกอยู่ เขาหาหีบศิลาจนพบ คลายผนึกด้วยวิธีที่ได้รับสอน
======================================= เขาดึงตราผนึกชิ้นสุดท้ายออกจากหีบศิลานั้น เผยให้เห็นแผ่นจารึกแห่งยักษ์กิอาในตำนาน จารึกนั้นเขียนด้วยภาษาโบราณ บอกถึงพลังและวิธีการในการคลายผนึก...
นึกยังไง ?
ในบรรดางานเขียนช่วงหลังๆ ผมชอบงานชิ้นนี้ที่สุด
เพราะมันอธิบายสภาพ “การเมืองไทย” ได้ดีที่สุด และผมขอรับรอง (หรืออาจจะกึ่งๆท้า) ว่า นิทานเรื่องนี้จะทันสมัยเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่สิบปี แม้กระทั่งตราบจนผมสิ้นชีวิต มันก็จะยังคงทันสมัยอยู่ ตราบเท่านิสัยคนไทย ยังนิยมการแก้ปัญหาแบบ “ปลุกมังกรมาฆ่ายักษ์”
|
บุญชิต ฟักมี
12 พฤศจิกายน 2548
;)
;)
;)
; "เครื่อง จีที 200 วิกฤตคนใช้โอกาสคนซื้อ")
; "ไม้ล้างป่าช้าหรือเครื่องตรวจระเบิด ?")
; "บริษัท ยูจีซี เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด ตั้งอยู่แถบบางไผ่ บางแค")
; "ดูกันให้ชัด ๆ")
;)
